Μαθήματα αμερικανικής οικονομίας από τον γιο του μετανάστη

Εκτός από την Dow Chemical, της οποίας ηγείται, ο Andrew Liveris  είναι επίσης μέλος χου Δ.Σ. στην IBM και τη Citigroup. Από τη Ροη Χάικου  roi.haikou@capital.gr Η παραγωγή δημιουργεί ανάπτυξη, σε αντίθεση με την παροχή υπηρεσιών, υποστηρίζει ο ελληνοαυστραλός μάνατζερ. Best seller το βιβλίο «Make it in America» του επικεφαλής της Dow Chemical. Στη λίστα «Τι διαβάζουν οι Αμερικανοί managers», που απαρτίζεται κάθε μήνα από 800 τίτλους, νούμερο δύο είναι το βιβλίο του Ελληνοαυστραλού Andrew Liveris με τίτλο «Make It In America: The Case for Re-Inventing the Economy ». Όχι τυχαία, αφού ο κ. Liveris είναι ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Dow Chemical, του αμερικανικού κολοσσού κατασκευής χημικών και πλαστικών, με παρουσία σε 160 χώρες, κεφαλαιοποίηση 46,1 δισ. δολάρια και σχεδόν 50.000 άτομα προσωπικό. Στα μαθήματα οικονομίας που «παραδίδει« μέσα από τις 240 σελίδες του βιβλίου του, η κεντρική ιδέα είναι επιστροφή στην παραγωγή για όποιον θέλει να αναπτυχθεί και για να ακμάσουν οι εθνικές οικονομίες. Και, όπως λέει ο ίδιος, «ο κόσμος εισέρχεται σε μια χρυσή εποχή για τη βιομηχανική παραγωγή και, εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες επιθυμούν να επιτύχουν, η παρέμβαση είναι απαραίτητη». Στην εισαγωγή, που υπογράφει ο ίδιος, λέει πολύ απλά ότι η βιομηχανία και ο κατασκευαστικός τομέας μπορούν να δημιουργήσουν θέσεις εργασίας, ανάπτυξη και αξία σε βαθμό που η παροχή υπηρεσιών αδυνατεί. Και μπορεί να χρησιμοποιεί το παράδειγμα των ΗΠΑ, αλλά η προσέγγισή του θα μπορούσε να αγγίξει και τα... αυτιά των ιθυνόντων και στην Ελλάδα, αφού ο επικεφαλής της Dow Chemical ζητά από την αμερικανική κυβέρνηση να αναλάβει πρωτοβουλίες για να ενισχύσει τη βιομηχανία. Ο κ. Liveris υποστηρίζει ότι η ανάπτυξη των υπηρεσιών δεν δημιουργεί μια μετα-κατασκευαστική οικονομία, όπου όλοι κερδίζουν. Αντίθετα, κάποιοι άνθρωποι αποκομίζουν μεγάλα οφέλη, αλλά η οικονομία στο σύνολο αντιμετωπίζει μαζική ανεργία. «Ο κλάδος των υπηρεσιών μπορεί να παραγάγει πλούτο, όπως έχουμε δει, αλλά δεν μπορεί να δημιουργήσει τον μεγάλο όγκο των θέσεων εργασίας που η οικονομία χρειάζεται για να απορροφήσει ένα ανθρώπινο δυναμικό 150 εκατ. ατόμων». Τα λόγια αυτά έρχονται από έναν άνθρωπο που το 2010 είχε συνολικές ετήσιες αποδοχές 21,33 εκατ. δολάρια, αφού ο αμερικανικός γίγαντας που διοικεί παρουσίασε αύξηση πωλήσεων 26% σε σχέση με το 2009, στα 53,7 δισ. δολάρια. Η επιτυχία και η αμφισβήτηση Με καταγωγή από το Καστελόριζο, η πορεία του γιου του μετανάστη στην Αυστραλία είναι αξιοσημείωτη, περνώντας σχεδόν από όλες τις θέσεις στην Dow Chemical, από το 1976 έως σήμερα. Σχεδόν δέκα χρόνια νωρίτερα είχε αρχίσει την καριέρα του στην ίδια εταιρεία ο προκάτοχος του, Ελληνοαμερικανός William Stavropoulos (ανέλαβε τα ηνία του ομίλου το 1995), ο οποίος επέβλεψε και τη μετάβαση των ανώτατων καθηκόντων του στον κ. Liveris το 2004. Και μπορεί η Dow Chemical να ανθεί κάτω από... ελληνικά χέρια τα τελευταία 16 χρόνια, ο κ. Liveris, όμως, έχει αμφισβητηθεί όσο λίγοι επικεφαλής πολυεθνικών. Το 2009, μάλιστα, ο αμερικανικός οικονομικός Τύπος έκανε λόγο για τον «επαίσχυντο CEO», καταλογίζοντάς του την κατάρρευση της μετοχής μέσα σε έναν χρόνο: από τα 38 δολάρια τον Ιανουάριο του 2008 στα περίπου 13,5 δολάρια έναν χρόνο μετά. Στα σχόλια ότι «μετέτρεψε ένα blue chip σε... κακό αστείο» απάντησαν τα αποτελέσματα της εταιρείας πέρυσι, αλλά και η μετοχή, που έχει ανακάμψει πάνω από τα 39 δολάρια, ανεβάζοντας την αξία της Dow Chemical στα 63 δισ. δολάρια. Αιτία το «ναυάγιο» της συμφωνίας με το Κουβέιτ, το οποίο επρόκειτο να εξαγοράσει μερίδιο αξίας 9 δισ. δολαρίων στη θυγατρική εταιρεία της Dow Chemical με δραστηριότητες στα πλαστικά. Ο κ. Liveris ευελπιστούσε ότι, με την εν λόγω επένδυση, θα περιόριζε την εξάρτηση της εταιρείας του από τα -συσχετιζόμενα με τα εμπορεύματα-προϊόντα και θα διευκόλυνε στην εξαγορά της Rohm & Haas, η οποία παράγει χημικές ουσίες εξειδικευμένης χρήσης (η οποία, ωστόσο, ολοκληρώθηκε πέρυσι). Είχε προηγηθεί το 2008 και η... καρατόμηση από τον ίδιο δύο υψηλόβαθμων στελεχών της Dow Chemical, με την κατηγορία ότι αναμείχθηκαν σε μυστικές διαπραγματεύσεις για την πώληση της εταιρείας σε ιδιωτικά επενδυτικά κεφάλαια, με τον κ. Liveris να δηλώνει τότε ότι «οι αξίες της ηθικής ακεραιότητας και του σεβασμού εδράζονται στον πυρήνα της εταιρείας μας». Η καριέρα στον παγκόσμιο κολοσσό των 46 δισ. δολ. Στο ίδιο τραπέζι με τον Ομπάμα και τον πρόεδρο της Κίνας Ο Andrew Liveris συγκαταλέγεται στη λίστα των ανθρώπων με τη μεγαλύτερη επιρροή στον κόσμο. Τον Ιανουάριο συμμετείχε στην «επιχειρηματική σύναξη» των 17 μεγαλύτερων επιχειρήσεων από τις ΗΠΑ και την Κίνα, την οποία διοργάνωσε ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα και ο πρόεδρος της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, Χου Ζιντάο. Επίσης, ήταν από τους ελάχιστους που προσκλήθηκαν, μαζί με τη Μαντλίν Ολμπράιτ, τον Λανς Άρμστρονγκ και τον Τόνι Μπλερ, να συμμετέχουν το 2010 στο Clinton Global Initiative Summit. Ο 56χρονος μάνατζερ γεννήθηκε στο Ντάργουιν, ένα μεγάλο λιμάνι στη βόρεια ακτή της Αυστραλίας. Σπούδασε χημικός μηχανικός με κρατική υποτροφία στο Πανεπιστήμιο του Κουίνσλαντ. Αν και κέρδισε το 1975 ακόμα μία υποτροφία για το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, την απέρριψε, για να βγει στον... πραγματικό κόσμο. Η πρώτη του δουλειά ήταν το 1976 στη θυγατρική της Dow Chemical στην Αυστραλία, από το κατασκευαστικό κομμάτι στις πωλήσεις, στο μάρκετινγκ, στη διοίκηση. Συνέχισε την καριέρα του σε άλλες θυγατρικές του ομίλου στην Ασία, ξεκινώντας από την Ταϊλάνδη και φθάνοντας να γίνει επικεφαλής της Dow Asia-Pacific. Το 2004 ανέλαβε τη θέση του διευθύνοντος συμβούλου στη μητρική πια, μετακομίζοντας στο Midland του Μίσιγκαν, και το 2006 και τη θέση του προέδρου. Είναι, επίσης, μέλος του δ.σ. στην IBM και τη Citigroup, αν και στη δεύτερη ανακοίνωσε ότι δεν επιθυμεί να επανεκλεγεί, ενώ πέρυσι ανακοίνωσε ότι η Dow θα είναι επίσημος χορηγός των Ολυμπιακών Αγώνων έως το 2020. Καθώς δεν ξεχνά την ελληνική καταγωγή του, είναι μέλος του «Leadership 100» στη Νέα Υόρκη, μιας οργάνωσης που δημιουργήθηκε με την καθοδήγηση του αρχιεπισκόπου Ιακώβου για την προώθηση της ελληνορθόδοξης πίστης και αρχών στην Αμερική. * Αναδημοσίευση από την εφημερίδα "Κεφάλαιο" της 29ης Απριλίου