Της Karen Weise
Πόσο γρήγορα μεταβάλλεται η αγορά ενοικιαζόμενων κατοικιών. Οι επενδυτές της Wall Street γίνονται ιδιοκτήτες κατοικίας με έναν άνευ προηγουμένου ρυθμό. Η αγορά κατοικίας έχει βουτήξει στο χαμηλότερο επίπεδο από το 1995 και οι μισοί από τους ενοικιαστές πληρώνουν τώρα περισσότερο από το 30% του εισοδήματός τους για στέγαση. Με τόσα πολλά να αλλάζουν στη ζωή των ενοικιαστών, είναι μια καλή ευκαιρία να διαβάσει κανείς μια νέα καταχώριση στο περιοδικό του Harvard για τον κοινωνιολόγο Matthew Desmond, βοηθό καθηγητή, ο οποίος πέρασε χρόνια ερευνώντας την επίδραση των εξώσεων.
Ο Desmond έχει εστιάσει την έρευνά του στο Μιλγουόκι, όπου συνέταξε μια ολοκληρωμένη μελέτη των εξώσεων και διαπίστωσε ότι τουλάχιστον ένας στους 14 ενοικιαστές εκδιώχνεται επίσημα κάθε χρόνο από τις γειτονιές της πόλης όπου η πλειοψηφία είναι μαύροι. Αλλά αυτό το ποσοστό εξώσεων εκτοξεύτηκε στο «ένας στους οκτώ» όταν έλαβε υπόψη τα λιγότερο επίσημα μέσα που χρησιμοποιούσαν οι ιδιοκτήτες για να διώξουν τους ενοικιαστές, όπως τη διαπραγμάτευση μιας αποχώρησης ή τη δημιουργία αφιλόξενων συνθηκών. «Η αναλογία αυξάνεται σε έναν στους επτά για τους μαύρους ενοικιαστές και σε έναν στους τέσσερις για τους ισπανόφωνους ενοικιαστές», γράφει η Elizabeth Gudrais. Ο Desmond διαπίστωσε επίσης ότι οι γυναίκες ήταν πιο πιθανό να υποστούν έξωση επειδή κερδίζουν λιγότερα από τους άνδρες και γενικά ενοικιάζουν μεγαλύτερους και συνεπώς ακριβότερους χώρους για να φιλοξενήσουν παιδιά.
Η έξωση, διαπιστώνει ο Desmond, πυροδότησε μια σωρεία προβλημάτων «συμπεριλαμβανομένης της κατάθλιψης και την επακόλουθης απώλειας θέσεων εργασίας, της κακουχίας και της μελλοντικής έλλειψης στέγασης. «Οι άνθρωποι καταλήγουν σε καταφύγια ή άλλες υποβαθμισμένες καταστάσεις διαβίωσης. Οι οικογένειες δεν παρέχουν το δίκτυο υποστήριξης που χρειάζονται όσοι έχουν υποχρεωθεί σε έξωση, ενώ δεν παρέχεται αρκετή βοήθεια για στέγαση.
Ο Desmond προτείνει μερικούς τρόπους που θα βοηθήσουν τους ενοικιαστές, όπως είναι η παροχή δωρεάν νομικής βοήθειας, επειδή διαπίστωσε ότι πολλοί δεν γνωρίζουν τα δικαιώματά τους, ενώ οι ιδιοκτήτες συμβουλεύονται συνήθως δικηγόρο. Προτείνει, επίσης, εφάπαξ επιχορηγήσεις για να βοηθήσουν τις οικογένειες να ανταπεξέλθουν των προσωρινών δυσκολιών που μπορεί να επιφέρουν καθυστέρηση στην πληρωμή του ενοικίου. Αυτά μετά βίας λύνουν το πρόβλημα σε μεγάλη κλίμακα και δεν συμβάλλουν ουσιαστικά στην αντιμετώπιση του συστημικού προβλήματος που δημιουργείται από τα χαμηλά εισοδήματα και την αύξηση του κόστους των κατοικιών, αλλά μπορούν να διευκολύνει τα εντεινόμενα προβλήματα που προκαλούν οι εξώσεις.
Ο Desmond έχει εστιάσει την έρευνά του στο Μιλγουόκι, όπου συνέταξε μια ολοκληρωμένη μελέτη των εξώσεων και διαπίστωσε ότι τουλάχιστον ένας στους 14 ενοικιαστές εκδιώχνεται επίσημα κάθε χρόνο από τις γειτονιές της πόλης όπου η πλειοψηφία είναι μαύροι. Αλλά αυτό το ποσοστό εξώσεων εκτοξεύτηκε στο «ένας στους οκτώ» όταν έλαβε υπόψη τα λιγότερο επίσημα μέσα που χρησιμοποιούσαν οι ιδιοκτήτες για να διώξουν τους ενοικιαστές, όπως τη διαπραγμάτευση μιας αποχώρησης ή τη δημιουργία αφιλόξενων συνθηκών. «Η αναλογία αυξάνεται σε έναν στους επτά για τους μαύρους ενοικιαστές και σε έναν στους τέσσερις για τους ισπανόφωνους ενοικιαστές», γράφει η Elizabeth Gudrais. Ο Desmond διαπίστωσε επίσης ότι οι γυναίκες ήταν πιο πιθανό να υποστούν έξωση επειδή κερδίζουν λιγότερα από τους άνδρες και γενικά ενοικιάζουν μεγαλύτερους και συνεπώς ακριβότερους χώρους για να φιλοξενήσουν παιδιά.
Η έξωση, διαπιστώνει ο Desmond, πυροδότησε μια σωρεία προβλημάτων «συμπεριλαμβανομένης της κατάθλιψης και την επακόλουθης απώλειας θέσεων εργασίας, της κακουχίας και της μελλοντικής έλλειψης στέγασης. «Οι άνθρωποι καταλήγουν σε καταφύγια ή άλλες υποβαθμισμένες καταστάσεις διαβίωσης. Οι οικογένειες δεν παρέχουν το δίκτυο υποστήριξης που χρειάζονται όσοι έχουν υποχρεωθεί σε έξωση, ενώ δεν παρέχεται αρκετή βοήθεια για στέγαση.
Ο Desmond προτείνει μερικούς τρόπους που θα βοηθήσουν τους ενοικιαστές, όπως είναι η παροχή δωρεάν νομικής βοήθειας, επειδή διαπίστωσε ότι πολλοί δεν γνωρίζουν τα δικαιώματά τους, ενώ οι ιδιοκτήτες συμβουλεύονται συνήθως δικηγόρο. Προτείνει, επίσης, εφάπαξ επιχορηγήσεις για να βοηθήσουν τις οικογένειες να ανταπεξέλθουν των προσωρινών δυσκολιών που μπορεί να επιφέρουν καθυστέρηση στην πληρωμή του ενοικίου. Αυτά μετά βίας λύνουν το πρόβλημα σε μεγάλη κλίμακα και δεν συμβάλλουν ουσιαστικά στην αντιμετώπιση του συστημικού προβλήματος που δημιουργείται από τα χαμηλά εισοδήματα και την αύξηση του κόστους των κατοικιών, αλλά μπορούν να διευκολύνει τα εντεινόμενα προβλήματα που προκαλούν οι εξώσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου