Ευρώπη: Οι 10 κορυφαίες Σχολές Διοίκησης του 2011

Οι ευρωπαϊκές σχολές διοίκησης επιχειρήσεων βρίσκονται σε ανοδική πορεία, καθώς σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις και τις αξιολογήσεις η παγκόσμια αναγνώριση που λαμβάνουν ενισχύεται, ενώ παράλληλα οι μελέτες δείχνουν ότι προσελκύουν περισσότερους υποψήφιους από ποτέ. Η τελευταία έκθεση του GMAC, του οργανισμού που διεξάγει τις εξετάσεις GMAT, η οποία δημοσιεύτηκε πριν από δύο μήνες, αναφέρει ότι οι ετήσιες αιτήσεις εισαγωγής στις ευρωπαϊκές σχολές διοίκησης έχουν αυξηθεί κατά 90% από το 2006 και πλέον φτάνουν τις 85.000.   Παράλληλα, οι ανταγωνιστές τους στις ΗΠΑ έχουν χάσει ένα μέρος του γοήτρου τους. Σύμφωνα με τη εταιρεία συμβούλων με έδρα το Λονδίνο QS Quacquarelli Symonds, η οποία διατηρεί τον ιστότοποTopMBA και διοργανώνει την Παγκόσμια Περιοδεία MBA, ο αριθμός των διεθνών υποψηφίων που σκοπεύουν να κάνουν αίτηση σε προγράμματα MBA στις ΗΠΑ μειώθηκε κατά 20 ποσοστιαίες μονάδες από το 2008 έως το 2010 και διαμορφώθηκε στο 61%. Εν μέρει αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι τα περισσότερα αμερικανικά μεταπτυχιακά προγράμματα διαρκούν δύο χρόνια και επομένως είναι πιο ακριβά από τα ετήσιας φοίτησης προγράμματα που συνηθίζονται στην Ευρώπη. Ωστόσο, στην πτώση αυτή συνέβαλαν και τα προβλήματα έκδοσης βίζας, καθώς και το αυξανόμενο ενδιαφέρον των μεταπτυχιακών φοιτητών για τις παγκόσμιες επιχειρήσεις.   Για τη φετινή έκθεση που περιέχει την ελίτ των ευρωπαϊκών σχολών διοίκησης επιχειρήσεων, το Bloomberg Businessweek συνέπραξε με την QS για να κατατάξει αξιολογικά τα κορυφαία προγράμματα της γηραιάς ηπείρου, ενώ παρέχει και ηλεκτρονικές συνδέσεις προς ιστοσελίδες με αναλυτικές πληροφορίες για καθεμία από τις αναφερόμενες σχολές. Σε μεγάλο βαθμό τα στοιχεία της έκθεσης προέρχονται από τις ίδιες τις σχολές. Όλες οι νομισματικές μετατροπές σε δολάρια βασίζονται στο διατραπεζικό επιτόκιο της 18ης Μαρτίου 2011.   Αναζητείστε στη λίστα το MBA που σας ταιριάζει και ετοιμάστε τις βαλίτσες σας για μια μοναδική εμπειρία ζωής.   1. INSEAD Fontainebleau, Γαλλία Έτος ίδρυσης: 1957 Δίδακτρα: 52.000 ευρώ (72.525 δολ.) Μέγεθος τάξης: 994 σπουδαστές Μέση βαθμολογία GMAT: 704 (με άριστα το 800) Αρχικός μισθός: 110.304 δολ.   Το Διεθνές Ινστιτούτο Διοίκησης Επιχειρήσεων INSEAD είναι αναγνωρισμένο ως μια από τις πιο καινοτόμες και με τη μεγαλύτερη επιρροή σχολές διοίκησης του κόσμου. Είναι το μόνο ευρωπαϊκό πρόγραμμα σπουδών με πλήρες campus στην Ασία, το οποίο βρίσκεται στη Σιγκαπούρη (βλ. φωτογραφία), όπου πολλοί σπουδαστές περνούν τουλάχιστον ένα μέρος της φοίτησής τους. Επί του παρόντος το περίπου 145 ατόμων διδακτικό προσωπικό του INSEAD διδάσκει σχεδόν 1.000 φοιτητές MBA, 9.000 στελέχη και 60 υποψήφιους διδάκτορες που προέρχονται από περισσότερες από 80 χώρες. Η υπ’ αριθμόν 1 σχολή στην κατάταξή μας μπορεί να υπερηφανεύεται για τους 38.000 απόφοιτους σε πάνω από 150 χώρες.   2. LondonBusinessSchool Λονδίνο, Αγγλία Έτος ίδρυσης: 1965 Δίδακτρα: 49.900 λίρες (80.307 δολ.) Μέγεθος τάξης: 315 σπουδαστές Μέση βαθμολογία GMAT: 697 Αρχικός Μισθός: 113.549 δολ. Το London Business School ιδρύθηκε το 1965 για να αποτελέσει ένα κέντρο αριστείας στην εκπαίδευση σε θέματα διοίκησης. Το ευέλικτο πρόγραμμα πλήρους φοίτησης διάρκειας 21 μηνών είναι ένα διεθνές MBA με έμφαση στην πρακτική εφαρμογή και την παγκοσμιότητα. Βασικά του χαρακτηριστικά είναι οι εργασίες, η επί τόπου εργασία, η θερινή απασχόληση, οι αναθέσεις συμβουλευτικών καθηκόντων, καθώς και η προσφορά 70 και πλέον μαθημάτων επιλογής. Δηλώνοντας συγκεκριμένες προτιμήσεις στα διαθέσιμα μαθήματα επιλογής, είναι δυνατή η ταχύτερη ολοκλήρωση του MBA, σε χρονικό διάστημα 15 ή 18 μηνών πλήρους φοίτησης.   3. Saïd BusinessSchool, Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης Οξφόρδη, Αγγλία Έτος ίδρυσης: 1996 Δίδακτρα: 31.000 λίρες (49.890 δολ.) Μέγεθος τάξης: 240 σπουδαστές Μέση βαθμολογία GMAT: 685 Αρχικός Μισθός: 108.836 δολ. Η Σχολή Διοίκησης Επιχειρήσεων Saïd είναι ένα από τα πιο νεοσύστατα προγράμματα MBA στην Ευρώπη, με ισχυρό προσανατολισμό προς την επιχειρηματικότητα. Το Saïd δεν λειτουργεί αυτοτελώς αλλά είναι πλήρως ενσωματωμένο στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, επιτρέποντας στους φοιτητές να ενταχθούν σε διαφορετικά κολλέγια και δίνοντας την ευκαιρία σε ακαδημαϊκούς και σπουδαστές που καλύπτουν μια ευρεία γκάμα καταγωγών και επιστημονικών εξειδικεύσεων να ζήσουν και να δουλέψουν μαζί. Η Οξφόρδη έχει διεθνούς επιπέδου επιστημονικά ερευνητικά κέντρα, εταιρείες spin out και μια ανθηρή τοπική οικονομία, που καλλιεργούν ένα κλίμα ισχυρής επιχειρηματικής κουλτούρας.   4. IESEBusinessSchool Βαρκελώνη, Ισπανία Έτος ίδρυσης: 1964 Δίδακτρα: 69.250 ευρώ (96.585 δολ.) Μέγεθος τάξης: 215 σπουδαστές Μέση βαθμολογία GMAT: 672 Αρχικός Μισθός: 110.700* δολ.   Με περίπου 430 σπουδαστές MBA από περισσότερες από 50 χώρες, ένα εκτεταμένο δίκτυο διεθνών εταιρικών διασυνδέσεων και πολλές ακαδημαϊκές συνεργασίες με την παγκόσμια ελίτ των σχολών διοίκησης, το IESE είναι ένα διεθνούς εμβέλειας πανεπιστήμιο. Το διάρκειας 19 μηνών πρόγραμμα σπουδών του προσανατολίζεται προς τη γενική διοίκηση, με στόχο την ανάπτυξη της επιχειρηματικής κρίσης, της ικανότητας για αποτελεσματική εργασία σε διαφορετικά πολιτιστικά πλαίσια, καθώς και των γνώσεων, δεξιοτήτων και συμπεριφορών που εγγυώνται τη διαρκή επαγγελματική επιτυχία στον κόσμο των διεθνών επιχειρήσεων.   * Στοιχείο του 2009   5. SDA Bocconi Μιλάνο, Ιταλία Έτος ίδρυσης: 1971 Δίδακτρα: 41.500 ευρώ (57.881 δολ.) Μέγεθος τάξης: 100 σπουδαστές Μέση βαθμολογία GMAT: 650 Αρχικός Μισθός: 96.027 δολ.   Η SDA Bocconi είναι η κορυφαία σχολή διοίκησης επιχειρήσεων της Ιταλίας. Ιδρύθηκε το 1971 και είναι πρωτοπόρος στη χώρα της στην επιχειρηματική εκπαίδευση, εστιάζοντας στην καινοτομία. Η σχολή είναι υπερήφανη για το εύρος των επιλογών που προσφέρει, το αξιόλογο διδακτικό της προσωπικό, την παγκόσμια προοπτική της, την εκτεταμένη δικτύωση, αλλά και την τοποθεσία της: βρίσκεται στην καρδιά του Μιλάνου, της πρωτεύουσας της βιομηχανίας, της οικονομίας, των τεχνών, των μέσων μαζικής ενημέρωσης και της μόδας.   6. ESADE Βαρκελώνη, Ισπανία Έτος ίδρυσης: 1979 Δίδακτρα: 57.000 ευρώ (79.500 δολ.) Μέγεθος τάξης: 180 σπουδαστές Μέση βαθμολογία GMAT: 670 Αρχικός Μισθός: 91.109 δολ.   Η Σχολή Διοίκησης Επιχειρήσεων ESADE προσφέρει ένα πολύ αξιόλογο πρόγραμμα σπουδών το οποίο μπορεί να ολοκληρωθεί σε 12, 15 ή 18 μήνες, ανάλογα με τις ανάγκες των φοιτητών. Πέραν του βασικού campus στη Βαρκελώνη, η σχολή έχει εγκαταστάσεις στη Μαδρίτη και το Μπουένος Άιρες, ενώ συνεργάζεται με ακαδημαϊκά ιδρύματα στο Σάο Πάολο και το Μόναχο. Από άποψη μεθοδολογίας, το ESADE δεν επικεντρώνεται αποκλειστικά στα case studies αλλά διατηρεί μια ισορροπία ανάμεσα στη θεωρία και την πράξη.   7. HEC (Παρίσι) Jouy-en-Josas, Γαλλία (κοντά στις Βερσαλλίες) Έτος ίδρυσης: 1969 Δίδακτρα: 45.000 ευρώ (62.762 δολ.) Μέγεθος τάξης: 233 σπουδαστές Μέση βαθμολογία GMAT: 690 Αρχικός Μισθός: 144.836* δολ.   Το MBA στην Ανώτατη Σχολή Εμπορικών Σπουδών HEC προσφέρει στους συμμετέχοντες την εμπειρία επαφής με συμφοιτητές και διδάσκοντες που προέρχονται από μια ευρεία γκάμα ακαδημαϊκών και επαγγελματικών αντικειμένων. Οι σπουδαστές προέρχονται από περισσότερες από 50 χώρες και έχουν τη μοναδική ευκαιρία να περάσουν ένα μέρος της 16μηνης φοίτησής τους σε σχολές που συνεργάζονται με την HEC, όπως είναι το Wharton Business School του Πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια και το London Business School.   * Στοιχείο του 2009   8. IMD Λοζάνη, Ελβετία Έτος ίδρυσης: 1990 Δίδακτρα: 64.660 δολ. Μέγεθος τάξης: 90 σπουδαστές Μέση βαθμολογία GMAT: 670 Αρχικός Μισθός: 125.000* δολ.   Κοντά στη γραφική λίμνη της Γενεύης, το IMD προσφέρει ένα απαιτητικό πρόγραμμα MBA δωδεκάμηνης διάρκειας, στο οποίο συμμετέχουν μόνο 90 σπουδαστές το χρόνο, καθώς σύμφωνα με τη σχολή «οι παγκόσμιας κλάσης επιχειρηματικοί ηγέτες δεν παράγονται μαζικά». Το ελβετικό πανεπιστήμιο δίνει έμφαση στις ηγετικές ικανότητες και τη λήψη ορθών και καίριων αποφάσεων στο πλαίσιο του σύνθετου παγκόσμιου επιχειρηματικού γίγνεσθαι.   * Στοιχείο του 2009   9. IE Business School (Instituto de Empresa) Μαδρίτη, Ισπανία Έτος ίδρυσης: 1973 Δίδακτρα: 58.200 ευρώ (81.195 δολ.) Μέγεθος τάξης: 492 σπουδαστές Μέση βαθμολογία GMAT: 670 Αρχικός Μισθός: 81.613* δολ.   Τα προγράμματα σπουδών MBA του IE προάγουν τις βασικές αρχές της σχολής, οι οποίες συνίστανται στην παγκόσμια προοπτική, το πνεύμα της επιχειρηματικότητας και τον ανθρωπισμό. Η σχολή προωθεί την εφαρμοσμένη έρευνα σε συνδυασμό με την πολυεπιστημονική εκπαίδευση και εφαρμόζει ένα καινοτόμο σύστημα διαδικτυακής και επί τόπου μάθησης που την τοποθετεί στη διεθνή εκπαιδευτική πρωτοπορία.   * Στοιχείο του 2009   10. Cranfield School of Management Cranfield, Αγγλία Έτος ίδρυσης: 1967 Δίδακτρα: 31.000 λίρες (49.790 δολ.) Μέγεθος τάξης: 148 σπουδαστές Μέση βαθμολογία GMAT: 680 Αρχικός Μισθός: 91.545 δολ.   Η Σχολή Διοίκησης Επιχειρήσεων Cranfield προσφέρει ένα από τα καλύτερα προγράμματα MBA του Η.Β. σε μια επίλεκτη ομάδα 148 σπουδαστών. Σύμφωνα με τη Σχολή, το πρόγραμμα σπουδών της δεν περιορίζεται στην εκμάθηση δεξιοτήτων και τεχνικών γενικής διοίκησης: «Αναπτύσσουμε την αυτοπεποίθηση και τη συναισθηματική νοημοσύνη των φοιτητών μας, καθώς και την ικανότητα λήψης αποφάσεων και ομαδικής εργασίας – ιδιότητες που χαρακτηρίζουν κάθε χαρισματικό ηγέτη». Το Cranfield χρησιμοποιεί σε μεγάλο βαθμό διαδραστικά εργαλεία εκμάθησης, ενώ υπερηφανεύεται ότι το διδακτικό του προσωπικό αποτελείται τόσο από ακαδημαϊκούς όσο και από επαγγελματίες του επιχειρηματικού κόσμου.

ΗΠΑ: Έτος-ρεκόρ το 2010 για τις ταμειακές ροές του S&P 500

Από τον Howard Silverblatt Σε επίπεδα-ρεκόρ έφτασε το 2010 η αξία των ταμειακών ροών των εταιρειών του αμερικανικού δείκτη S&P 500, αγγίζοντας τα 1,145 τρισ. δολάρια και ξεπερνώντας το προηγούμενο ρεκόρ των 1,117 τρισ. δολαρίων που είχε σημειωθεί το 2006 (κατά 2,51% σε δολαριακή βάση). Ο δείκτης κεφαλαιοποίησης προς ρευστότητα διαμορφώθηκε στο 9,1 στα τέλη του 2010, υποχωρώντας από το 9,5 που βρισκόταν στα τέλη του 2009 και από το υψηλό του 17,1 το 1993. Ο ιστορικός ετήσιος μέσος για το δείκτη διαμορφώνεται στο 11,8, με χαμηλότερο επίπεδο το 7,4 του 1994. Σε ιστορικά υψηλά επίπεδα ανήλθαν και οι ελεύθερες ταμειακές ροές, φτάνοντας στα 495 δισ. δολάρια, έναντι ροών 302 δισ. δολαρίων το 2009. Οι ταμειακές ροές προστίθενται στην ολοένα μακρότερη λίστα των μεγεθών-ρεκόρ που συγκεντρώνουν οι εταιρείες του S&P 500. Τα ρευστά διαθέσιμα και τα ισοδύναμα αυτών για τον S&P Industrials σημείωσαν νέο ρεκόρ στα τέλη του 2010, ενώ το ίδιο συνέβη και με τη λογιστική αξία, τις φορολογικές υποχρεώσεις για εισόδημα που δημιουργήθηκε αλλά και τις πιστώσεις φόρου για επενδύσεις. Στο μεταξύ, το 2011 αναμένεται ρεκόρ στα λειτουργικά κέρδη και τις πωλήσεις. Τα παραπάνω ωστόσο δεν ισχύουν για την τιμή του δείκτη, ο οποίος διαμορφώνεται  15,4% χαμηλότερα από το υψηλό του 2007 και 9,9% χαμηλότερα από το 2000 (φυσικά με την επανεπένδυση των μερισμάτων, σημειώνει άνοδο 10,7%). Οι ταμειακές ροές-ρεκόρ δικαιολογούν σε ένα βαθμό τη ρευστότητα-ρεκόρ στηρίζοντας την άποψη πως οι εταιρείες μεγάλης κεφαλαιοποίησης επιλέγουν να μην ξοδέψουν, έναντι της άποψης πως δεν μπορούν να ξοδέψουν. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με τα χαμηλά επιτόκια, δίνει ώθηση στο δείκτη τιμής προς προεξόφληση ταμειακής ροής, καθιστώντας τις εξαγορές και συγχωνεύσεις πιο ελκυστικές. Οπότε το ερώτημα παραμένει: πότε θα ξοδέψουν οι εταιρείες μεγάλης κεφαλαιοποίησης. Στις επόμενες τρεις εβδομάδες, θα γνωρίζουμε λογικά αν το νέο πρόγραμμα απόσβεσης βοήθησε. Πιο συγκεκριμένα, θα χρειαστεί να επανεξετάσουμε όχι μόνο την αξία των πωλήσεων αλλά και τις ανεκτέλεστες παραγγελίες. Ωστόσο, αυτό που τελικά χρειάζεται είναι περισσότερες θέσεις απασχόλησης και αυτό σημαίνει μεγαλύτερη παραγωγή, αλλά δεν υπάρχουν οφέλη που θα εμπνεύσουν τις επιχειρήσεις να δημιουργήσουν περισσότερα προϊόντα, πέραν της προσδοκίας για αύξηση των πωλήσεων. Και για να συμβεί αυτό, οι επιχειρήσεις χρειάζεται να πιστέψουν. Να πιστέψουν στην παραγωγική διαδικασία, την οικονομία, τη δικαιοσύνη αλλά και το μέλλον. Στατιστικά του S&P 500 για το 2010 Η ποσοστιαία μεταβολή χρησιμοποιεί τη μέση τιμή των τεσσάρων τριμήνων για τον καθορισμό του ετήσιου επιπέδου. Το σύνολο του ενεργητικού αυξήθηκε 2,78% Το μακροπρόθεσμο χρέος μειώθηκε 0,86% Τα ίδια κεφάλαια ενισχύθηκαν 10,67% Η λογιστική αξία αυξήθηκε 13,89% σε νέο ιστορικό υψηλό Οι πωλήσεις σημείωσαν άνοδο 5,98% Το κόστος πωληθέντων αγαθών αυξήθηκε 3,22% Οι δαπάνες τόκων υποχώρησαν 6,96%, ενώ ήταν χαμηλότερες κατά 35,43% από το ιστορικό υψηλό του 2007 Οι κεφαλαιακές δαπάνες αυξήθηκαν 6,46%. Στο δ΄ τρίμηνο του 2010 ενισχύθηκαν 20,14% Η αξία των επαναγορών μετοχών αυξήθηκε 111%, αλλά παραμένει 50,5% χαμηλότερα από το υψηλό του 2007 Οι φορολογικές υποχρεώσεις για εισόδημα που δημιουργήθηκε αλλά και οι πιστώσεις φόρου για επενδύσεις αυξήθηκαν 12,27% και πέτυχαν επίσης νέο ρεκόρ Τα αποθέματα υποχώρησαν 2,53%, για τρίτη συνεχόμενη χρονιά και πλέον βρίσκονται σε επίπεδα, 39,25% χαμηλότερα σε σχέση με τα υψηλά του 2007 Οι απαιτήσεις υποχώρησαν 1,43%, παραμένοντας σε πτωτική τροχιά για τρίτο διαδοχικό έτος Η αξία της ιδιοκτησίας, των εγκαταστάσεων και του εξοπλισμού ενισχύθηκε σε ποσοστό 2,96%

Φραγκλίνος Ρούσβελτ: Γεννημένος πολιτικός

Ο Franklin Roosevelt διετέλεσε 32ος Πρόεδρος των ΗΠΑ, ενώ οδήγησε το έθνος στην έξοδο από την οικονομική κρίση του 1929-1039 γνωστή και ως Great Depression αλλά και την είσοδο του στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Λίγο πριν το τέλος της ζωής του έβαλε τις βάσεις για την ειρήνη και τη δημιουργία των Ηνωμένων Εθνών.   Ο Roosevelt γεννήθηκε στις 30 Ιανουαρίου του 1882 σε μία ιδιαίτερα γνωστή και ευκατάστατη οικογένεια. Οι Roosevelts ανήκαν στην τάξη των πλουσίων για πολλές γενιές και είχαν σημαντική ανάμιξη στα πολιτικά πράγματα της Νέας Υόρκης. Όταν ο Franklin Roosevelt γεννήθηκε, ο πατέρας του ήταν ήδη 51 ετών αλλά η μητέρα του μόλις 28. Ως ο μοναδικός τους απόγονος δεν χρειάστηκε ποτέ να δώσει μάχη με άλλα αδέρφια για την προσοχή τους. Δάσκαλοι και γκουβερνάντες φρόντισαν για την μόρφωσή του από το σπίτι μέχρι την ηλικία των δεκατεσσάρων και μετά παρακολούθησε τα μαθήματα στο Groton School όπου φοιτούσαν μόνο γόνοι της δική τους τάξης. Φυσικό επακόλουθο ήταν να είναι περικυκλωμένος με προνόμια και μία αίσθηση ιδιαίτερης κοινωνικής μεταχείρισης από πολύ μικρή ηλικία. Η οικογένεια ταξίδευε με ελιτίστικους κύκλους ενώ αρκετές φορές επισκεπτόταν τον Λευκό Οίκο συναντώντας τον πρόεδρο Grover Cleveland όταν ο Franklin ήταν μόλις 5 ετών. Ως νεαρός εισήλθε στο Harvard University στο Cambridge της Μασσαχουσέτης, όπου εκεί γνώρισε την ξαδέρφη του Eleanor Roosevelt την οποία και παντρεύτηκε το 1905. Την ίδια εποχή ο Roosevelt μπήκε και στη Νομική Σχολή του Columbia και μόλις έγινε δικηγόρος άρχισε να εργάζεται ως υπάλληλος σε μία εταιρεία της Νέας Υόρκης έχοντας πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού του να ασχοληθεί ουσιαστικά με την πολιτική.   Η ευκαιρία του δόθηκε το 1910 καθώς δέχτηκε την πρόταση των δημοκρατικών για την Γερουσία της Νέας Υόρκης στην οποία και εξελέγει. Το 1912 επανεκλέχτηκε ενώ και ο Woodrow Wilson κατάφερε να κατακτήσει το αξίωμα του Προέδρου των ΗΠΑ. Η συμβολή του Roosevelt στη νίκη του Wilson ήταν αρκετή για να τον ξεχωρίσει ο ισχυρός δημοκρατικός Josephus Daniels. Όταν ο Daniels έγινε γραμματέας του Πολεμικού Ναυτικού κάτω από τον Wilson έπεισε τον Πρόεδρο να προτείνει στον Roosevelt να γίνει υπουργικός βοηθός.   Σύντομα όμως ο νεαρός και δυναμικός Roosevelt αποφάσισε να τρέξει στην κούρσα για το χρίσμα των Δημοκρατικών ως γερουσιαστής της Νέας Υόρκης κάτι που δεν χαροποίησε ιδιαίτερα τον Wilson και τον Daniels και τους έκανε να χάσουν την εμπιστοσύνη τους στο πρόσωπό του. Η δυσπιστία έφτασε στο απόγειό της όταν ο Roosevelt διαφώνησε με την πολιτική του Wilson τα χρόνια πριν τον Ά Παγκόσμιο Πόλεμο για την διατήρηση της ουδετερότητας των ΗΠΑ και όταν το 1917 όταν τελικά το κράτος μπήκε στον πόλεμο ο Roosevelt εργάστηκε για ένα σκοπό στον οποίο πίστευε. Μετά το τέλος του πολέμου, ο Πρόεδρος Wilson υπέστει ένα καταστρεπτικό εγκεφαλικό επεισόδιο ενώ αγωνιζόταν να κερδίσει την υποστήριξη των αμερικανών για την Συνθήκη των Βερσαλλιών. Κατά μήκος όλων των ΗΠΑ υπήρχε απογοήτευση για τους τελικούς όρους της συνθήκης καθώς υπήρχε η αίσθηση ότι η ειρήνη και η δημοκρατία δεν διασφαλιζόταν ουσιαστικά.   Το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα βρισκόταν τότε σε πλεονεκτική θέση καθώς δεν είχε συνδεθεί με την ευθύνη για τον ρόλο των ΗΠΑ στον Ά Παγκόσμιο Πόλεμο. Το 1920 οι Ρεπουμπλικάνοι διόρισαν διεκδικητή του κόμματός του για την Προεδρία των ΗΠΑ των γερουσιαστή Warren G Harding από το Οχάϊο, ενώ οι Δημοκρατικοί όρισαν τον κυβερνήτη του Οχάϊο James Cox με αντιπρόεδρο των Roosevelt.   Η ήττα μπορεί να ήταν αναπόφευκτη για τους δημοκρατικούς αλλά για τον Roosevelt στάθηκε η αρχή πριν την εκλογή του ως Πρόεδρος των ΗΠΑ. Είχε καταφέρει να επισκεφτεί τις περισσότερες πολιτείες και να έρθει σε επαφή με τοπικούς άρχοντες κάτι που τον ανέδειξε στην επόμενη μεγάλη προσωπικότητα του Δημοκρατικού Κόμματος. [[pagebreak]]Μετά την επιστροφή του από την μάχη για τις εκλογές ο Roosevelt επέστρεψε στην εργασία του στη Νεα Υόρκη μέχρι το 1921 που έπεσε μυστηριωδώς βαριά άρρωστος. Η ασθένεια που τον είχε καταβάλει χωρίς να μπορεί να διαγνωσθεί αρχικά ήταν η πολιομυελίτιδα, η οποία ξεκινάει από ιό και μπορεί να οδηγήσει μέχρι και σε παράλυση. Ο Roosevelt σύντομα παρέλυσε σε μεγάλο βαθμό. Δεν μπορούσε πλέον να περπατήσει και η πολιτική του καριέρα κινδύνευε να τελειώσει άδοξα. Όμως ο καλός φίλος της οικογένειας Louis McHenry Howe ανανέωσε τις φιλοδοξίες του Roosevelt. Η μάχη που έδωσε τα επόμενα χρόνια ήταν δύσκολη και απογοητευτική. Έκανε εξαντλητικές ασκήσεις για να καταφέρει να επαναφέρει τους παράλυτους μυς του. Το 1923 μάλιστα στράφηκε και στα ιαματικά λουτρά επισκεπτόμενος το Warm Springs στη Γεωργία.   Ενώ βρισκόταν ακόμα στην Γεωργία το 1928, η πολιτική του χτυπά και πάλι την πόρτα όταν ο Al Smith, τέσσερις φορές στο παρελθόν δημοκρατικός κυβερνήτης της Νέας Υόρκης βάζει υποψηφιότητα για την Προεδρία των ΗΠΑ. Αν και ήταν ξεκάθαρο ότι δεν θα μπορούσε να κερδίσει το να έχει τον Roosevelt υποψήφιο κυβερνήτη της Νέας Υόρκης θα του εξασφάλιζε τη νίκη του στην περιοχή. Αν και ο ίδιος ο Roosevelt δίσταζε στην αρχή να δεχτεί φοβούμενος ότι μία πιθανή ήττα θα του κόστιζε την ευκαιρία να θέσει υποψηφιότητα ο ίδιος ωα Πρόεδρος, εντούτοις δέχτηκε την πρόταση και κατάφερε μάλιστα και να εκλεγεί.   Η πορεία του για την Προεδρία των ΗΠΑ είχε πλέον ανοίξει. Μέχρι το 1930 ήταν ξεκάθαρο ότι θα ήταν ο υποψήφιος των Δημοκρατικών για την Προεδρία των ΗΠΑ το 1932 και η κακή οικονομική κατάσταση που είχε αποδοθεί στους Ρεπουμπλικάνους ήταν το μεγαλύτερό του πλεονεκτήματά.   Ο Roosevelt εξελέγη Πρόεδρος το 1932 με μία επικίνδυνη οικονομική κρίση να τον καταδιώκει καθώς το 30% του εργατικού δυναμικού βρισκόταν άνεργο. Ωστόσο κατάφερε να καλυτερέψει την κατάσταση δίνοντας εργασία στους ανέργους και εγκρίνοντας ένα σχέδιο για την αύξηση των εισοδημάτων στους αγρότες, ενώ προσάρμοσε το νομισματικό σύστημα ώστε οι οφειλέτες να είναι σε θέση να πληρώσουν όσα χρωστούσαν και βοήθησε τις τράπεζες που είχαν κλείσει να ξανανοίξουν ώστε να ανακάμψει η οικονομία.   Το 1934, ο Roosevelt, μάλιστα πρότεινε ένα εθνικό σύστημα κοινωνικής ασφάλισης το οποίο θεωρούσε ότι θα έλυνε πολλά προβλήματα και θα προστάτευε τους πολίτες. Μεγάλος αριθμός των πολιτών έγιναν φανατικοί υποστηρικτές του Προέδρου με αποτέλεσμα την συντριπτική του επανεκλογή και στις επόμενες εκλογές του 1936. Η δεύτερη ωστόσο θητεία του ξεκίνησε με μάχη με το Ανώτατο Δικαστήριο καθώς οι δικαστές θεωρούσαν ότι μερικά από τα οικονομικά του προγράμματα έρχονταν ενάντια στις αρχές του Συντάγματος των ΗΠΑ. Ο ίδιος προσπάθησε με αλλαγές στα προγράμματά του να προσπεράσει τους σκόπελους του δικαστηρίου αλλά και η ίδια του η παράταξη μη θέλοντας να έρθει σε αντιπαράθεση με το δικαστήριο δεν τον υποστήριξε και το Κογκρέσο τα καταψήφισε. Μετά αυτή την αντίθεση οι σχέσεις μεταξύ Roosevelt και Κογκρέσου ήταν τεταμένες. Παρά το γεγονός αυτό, το 1940 μπήκε στη μάχη και για τρίτη προεδρική θητεία. Ήταν σίγουρος ότι ο Χίτλερ σκόπευε να κατακτήσει ολόκληρη την Ευρώπη και ήξερε ότι θα το κατάφερνε αν οι ΗΠΑ έμεναν αμέτοχες σε αυτό.   Ο προεκλογικός λόγος του Roosvelt προσπάθησε να πείσει τους Αμερικανούς για τη συμμετοχή τους στον πόλεμο αλλά ήδη ο λαός είχε άσχημες μνήμες από την προηγούμενη φορά. Τελικά, ο επανεκλέχτηκε οριακά αυτή τη φορά. Και η είσοδος στον πόλεμο έγινε αυτή τη φορά χωρίς ο ίδιος να χρειαστεί να πάρει την απόφαση μετά την επίθεση των Ιαπωνικών δυνάμεων στη ναυτική βάση του Περλ Χάρμπορ στη Χαβάη στις 7 Δεκέμβρη του 1941.   Η στρατηγική του Χίτλερ ήταν να νικήσει την Σοβιετική Ένωση, να κατακτήσει την Νότιο Αφρική και να ενώσει τις δυνάμεις του με την Ιαπωνία στην Ανατολή. Ο Roosvelt επιθυμούσε να απελευθερώσει τη Γαλλία και να αναγκάσει τον Χίτλερ να στείλει στρατό σε δύο σημεία αποδυναμώνοντάς τον. Ο Τσώρτσιλ από την άλλη στόχευε να επιτεθούν χαμηλά στην Ευρώπη ώστε να ανακόψει τις δυνάμεις του στην Ανατολή και να τον αποκλείσει από την Αφρική. Η επιχείρηση στην Ευρώπη ματαιώθηκε αλλά στρατεύματα στάλθηκαν στην Αφρική και η κάθε στρατιωτική επιχείρηση στέφθηκε με επιτυχία. Δυστυχώς, ένα από τα πιο μελανά σημεία στην διακυβέρνησή του ήταν και η ρίψη της ατομικής βόμβας στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι με απερίγραπτες τόσο σε ανθρώπινες απώλειες όσο και σε περιβαλλοντική υποβάθμιση. Πολλοί κατηγόρησαν τον επόμενο πρόεδρο Χάρυ Τρούμαν για αυτή τη ρίψη καθώς ο Roosevelt αν και είχε εκλεγεί τέταρτη φορά το 1944 πέθανε πριν το τέλος του Πολέμου. Στις 12 Απριλίου του 1945 κατέληξε ύστερα από ένα σοβαρό εγκεφαλικό επεισόδιο το οποίο υπέστη αφήνοντας πίσω του ένα μεγάλο κεφάλαιο της αμερικανικής ιστορίας, άλλοτε δημιουργώντας θετικά και άλλοτε αρνητικά σχόλια για την άσκηση της πολιτικής του στη διεθνή πολιτική σκακιέρα.