Φραγκλίνος Ρούσβελτ: Γεννημένος πολιτικός

Ο Franklin Roosevelt διετέλεσε 32ος Πρόεδρος των ΗΠΑ, ενώ οδήγησε το έθνος στην έξοδο από την οικονομική κρίση του 1929-1039 γνωστή και ως Great Depression αλλά και την είσοδο του στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Λίγο πριν το τέλος της ζωής του έβαλε τις βάσεις για την ειρήνη και τη δημιουργία των Ηνωμένων Εθνών.   Ο Roosevelt γεννήθηκε στις 30 Ιανουαρίου του 1882 σε μία ιδιαίτερα γνωστή και ευκατάστατη οικογένεια. Οι Roosevelts ανήκαν στην τάξη των πλουσίων για πολλές γενιές και είχαν σημαντική ανάμιξη στα πολιτικά πράγματα της Νέας Υόρκης. Όταν ο Franklin Roosevelt γεννήθηκε, ο πατέρας του ήταν ήδη 51 ετών αλλά η μητέρα του μόλις 28. Ως ο μοναδικός τους απόγονος δεν χρειάστηκε ποτέ να δώσει μάχη με άλλα αδέρφια για την προσοχή τους. Δάσκαλοι και γκουβερνάντες φρόντισαν για την μόρφωσή του από το σπίτι μέχρι την ηλικία των δεκατεσσάρων και μετά παρακολούθησε τα μαθήματα στο Groton School όπου φοιτούσαν μόνο γόνοι της δική τους τάξης. Φυσικό επακόλουθο ήταν να είναι περικυκλωμένος με προνόμια και μία αίσθηση ιδιαίτερης κοινωνικής μεταχείρισης από πολύ μικρή ηλικία. Η οικογένεια ταξίδευε με ελιτίστικους κύκλους ενώ αρκετές φορές επισκεπτόταν τον Λευκό Οίκο συναντώντας τον πρόεδρο Grover Cleveland όταν ο Franklin ήταν μόλις 5 ετών. Ως νεαρός εισήλθε στο Harvard University στο Cambridge της Μασσαχουσέτης, όπου εκεί γνώρισε την ξαδέρφη του Eleanor Roosevelt την οποία και παντρεύτηκε το 1905. Την ίδια εποχή ο Roosevelt μπήκε και στη Νομική Σχολή του Columbia και μόλις έγινε δικηγόρος άρχισε να εργάζεται ως υπάλληλος σε μία εταιρεία της Νέας Υόρκης έχοντας πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού του να ασχοληθεί ουσιαστικά με την πολιτική.   Η ευκαιρία του δόθηκε το 1910 καθώς δέχτηκε την πρόταση των δημοκρατικών για την Γερουσία της Νέας Υόρκης στην οποία και εξελέγει. Το 1912 επανεκλέχτηκε ενώ και ο Woodrow Wilson κατάφερε να κατακτήσει το αξίωμα του Προέδρου των ΗΠΑ. Η συμβολή του Roosevelt στη νίκη του Wilson ήταν αρκετή για να τον ξεχωρίσει ο ισχυρός δημοκρατικός Josephus Daniels. Όταν ο Daniels έγινε γραμματέας του Πολεμικού Ναυτικού κάτω από τον Wilson έπεισε τον Πρόεδρο να προτείνει στον Roosevelt να γίνει υπουργικός βοηθός.   Σύντομα όμως ο νεαρός και δυναμικός Roosevelt αποφάσισε να τρέξει στην κούρσα για το χρίσμα των Δημοκρατικών ως γερουσιαστής της Νέας Υόρκης κάτι που δεν χαροποίησε ιδιαίτερα τον Wilson και τον Daniels και τους έκανε να χάσουν την εμπιστοσύνη τους στο πρόσωπό του. Η δυσπιστία έφτασε στο απόγειό της όταν ο Roosevelt διαφώνησε με την πολιτική του Wilson τα χρόνια πριν τον Ά Παγκόσμιο Πόλεμο για την διατήρηση της ουδετερότητας των ΗΠΑ και όταν το 1917 όταν τελικά το κράτος μπήκε στον πόλεμο ο Roosevelt εργάστηκε για ένα σκοπό στον οποίο πίστευε. Μετά το τέλος του πολέμου, ο Πρόεδρος Wilson υπέστει ένα καταστρεπτικό εγκεφαλικό επεισόδιο ενώ αγωνιζόταν να κερδίσει την υποστήριξη των αμερικανών για την Συνθήκη των Βερσαλλιών. Κατά μήκος όλων των ΗΠΑ υπήρχε απογοήτευση για τους τελικούς όρους της συνθήκης καθώς υπήρχε η αίσθηση ότι η ειρήνη και η δημοκρατία δεν διασφαλιζόταν ουσιαστικά.   Το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα βρισκόταν τότε σε πλεονεκτική θέση καθώς δεν είχε συνδεθεί με την ευθύνη για τον ρόλο των ΗΠΑ στον Ά Παγκόσμιο Πόλεμο. Το 1920 οι Ρεπουμπλικάνοι διόρισαν διεκδικητή του κόμματός του για την Προεδρία των ΗΠΑ των γερουσιαστή Warren G Harding από το Οχάϊο, ενώ οι Δημοκρατικοί όρισαν τον κυβερνήτη του Οχάϊο James Cox με αντιπρόεδρο των Roosevelt.   Η ήττα μπορεί να ήταν αναπόφευκτη για τους δημοκρατικούς αλλά για τον Roosevelt στάθηκε η αρχή πριν την εκλογή του ως Πρόεδρος των ΗΠΑ. Είχε καταφέρει να επισκεφτεί τις περισσότερες πολιτείες και να έρθει σε επαφή με τοπικούς άρχοντες κάτι που τον ανέδειξε στην επόμενη μεγάλη προσωπικότητα του Δημοκρατικού Κόμματος. [[pagebreak]]Μετά την επιστροφή του από την μάχη για τις εκλογές ο Roosevelt επέστρεψε στην εργασία του στη Νεα Υόρκη μέχρι το 1921 που έπεσε μυστηριωδώς βαριά άρρωστος. Η ασθένεια που τον είχε καταβάλει χωρίς να μπορεί να διαγνωσθεί αρχικά ήταν η πολιομυελίτιδα, η οποία ξεκινάει από ιό και μπορεί να οδηγήσει μέχρι και σε παράλυση. Ο Roosevelt σύντομα παρέλυσε σε μεγάλο βαθμό. Δεν μπορούσε πλέον να περπατήσει και η πολιτική του καριέρα κινδύνευε να τελειώσει άδοξα. Όμως ο καλός φίλος της οικογένειας Louis McHenry Howe ανανέωσε τις φιλοδοξίες του Roosevelt. Η μάχη που έδωσε τα επόμενα χρόνια ήταν δύσκολη και απογοητευτική. Έκανε εξαντλητικές ασκήσεις για να καταφέρει να επαναφέρει τους παράλυτους μυς του. Το 1923 μάλιστα στράφηκε και στα ιαματικά λουτρά επισκεπτόμενος το Warm Springs στη Γεωργία.   Ενώ βρισκόταν ακόμα στην Γεωργία το 1928, η πολιτική του χτυπά και πάλι την πόρτα όταν ο Al Smith, τέσσερις φορές στο παρελθόν δημοκρατικός κυβερνήτης της Νέας Υόρκης βάζει υποψηφιότητα για την Προεδρία των ΗΠΑ. Αν και ήταν ξεκάθαρο ότι δεν θα μπορούσε να κερδίσει το να έχει τον Roosevelt υποψήφιο κυβερνήτη της Νέας Υόρκης θα του εξασφάλιζε τη νίκη του στην περιοχή. Αν και ο ίδιος ο Roosevelt δίσταζε στην αρχή να δεχτεί φοβούμενος ότι μία πιθανή ήττα θα του κόστιζε την ευκαιρία να θέσει υποψηφιότητα ο ίδιος ωα Πρόεδρος, εντούτοις δέχτηκε την πρόταση και κατάφερε μάλιστα και να εκλεγεί.   Η πορεία του για την Προεδρία των ΗΠΑ είχε πλέον ανοίξει. Μέχρι το 1930 ήταν ξεκάθαρο ότι θα ήταν ο υποψήφιος των Δημοκρατικών για την Προεδρία των ΗΠΑ το 1932 και η κακή οικονομική κατάσταση που είχε αποδοθεί στους Ρεπουμπλικάνους ήταν το μεγαλύτερό του πλεονεκτήματά.   Ο Roosevelt εξελέγη Πρόεδρος το 1932 με μία επικίνδυνη οικονομική κρίση να τον καταδιώκει καθώς το 30% του εργατικού δυναμικού βρισκόταν άνεργο. Ωστόσο κατάφερε να καλυτερέψει την κατάσταση δίνοντας εργασία στους ανέργους και εγκρίνοντας ένα σχέδιο για την αύξηση των εισοδημάτων στους αγρότες, ενώ προσάρμοσε το νομισματικό σύστημα ώστε οι οφειλέτες να είναι σε θέση να πληρώσουν όσα χρωστούσαν και βοήθησε τις τράπεζες που είχαν κλείσει να ξανανοίξουν ώστε να ανακάμψει η οικονομία.   Το 1934, ο Roosevelt, μάλιστα πρότεινε ένα εθνικό σύστημα κοινωνικής ασφάλισης το οποίο θεωρούσε ότι θα έλυνε πολλά προβλήματα και θα προστάτευε τους πολίτες. Μεγάλος αριθμός των πολιτών έγιναν φανατικοί υποστηρικτές του Προέδρου με αποτέλεσμα την συντριπτική του επανεκλογή και στις επόμενες εκλογές του 1936. Η δεύτερη ωστόσο θητεία του ξεκίνησε με μάχη με το Ανώτατο Δικαστήριο καθώς οι δικαστές θεωρούσαν ότι μερικά από τα οικονομικά του προγράμματα έρχονταν ενάντια στις αρχές του Συντάγματος των ΗΠΑ. Ο ίδιος προσπάθησε με αλλαγές στα προγράμματά του να προσπεράσει τους σκόπελους του δικαστηρίου αλλά και η ίδια του η παράταξη μη θέλοντας να έρθει σε αντιπαράθεση με το δικαστήριο δεν τον υποστήριξε και το Κογκρέσο τα καταψήφισε. Μετά αυτή την αντίθεση οι σχέσεις μεταξύ Roosevelt και Κογκρέσου ήταν τεταμένες. Παρά το γεγονός αυτό, το 1940 μπήκε στη μάχη και για τρίτη προεδρική θητεία. Ήταν σίγουρος ότι ο Χίτλερ σκόπευε να κατακτήσει ολόκληρη την Ευρώπη και ήξερε ότι θα το κατάφερνε αν οι ΗΠΑ έμεναν αμέτοχες σε αυτό.   Ο προεκλογικός λόγος του Roosvelt προσπάθησε να πείσει τους Αμερικανούς για τη συμμετοχή τους στον πόλεμο αλλά ήδη ο λαός είχε άσχημες μνήμες από την προηγούμενη φορά. Τελικά, ο επανεκλέχτηκε οριακά αυτή τη φορά. Και η είσοδος στον πόλεμο έγινε αυτή τη φορά χωρίς ο ίδιος να χρειαστεί να πάρει την απόφαση μετά την επίθεση των Ιαπωνικών δυνάμεων στη ναυτική βάση του Περλ Χάρμπορ στη Χαβάη στις 7 Δεκέμβρη του 1941.   Η στρατηγική του Χίτλερ ήταν να νικήσει την Σοβιετική Ένωση, να κατακτήσει την Νότιο Αφρική και να ενώσει τις δυνάμεις του με την Ιαπωνία στην Ανατολή. Ο Roosvelt επιθυμούσε να απελευθερώσει τη Γαλλία και να αναγκάσει τον Χίτλερ να στείλει στρατό σε δύο σημεία αποδυναμώνοντάς τον. Ο Τσώρτσιλ από την άλλη στόχευε να επιτεθούν χαμηλά στην Ευρώπη ώστε να ανακόψει τις δυνάμεις του στην Ανατολή και να τον αποκλείσει από την Αφρική. Η επιχείρηση στην Ευρώπη ματαιώθηκε αλλά στρατεύματα στάλθηκαν στην Αφρική και η κάθε στρατιωτική επιχείρηση στέφθηκε με επιτυχία. Δυστυχώς, ένα από τα πιο μελανά σημεία στην διακυβέρνησή του ήταν και η ρίψη της ατομικής βόμβας στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι με απερίγραπτες τόσο σε ανθρώπινες απώλειες όσο και σε περιβαλλοντική υποβάθμιση. Πολλοί κατηγόρησαν τον επόμενο πρόεδρο Χάρυ Τρούμαν για αυτή τη ρίψη καθώς ο Roosevelt αν και είχε εκλεγεί τέταρτη φορά το 1944 πέθανε πριν το τέλος του Πολέμου. Στις 12 Απριλίου του 1945 κατέληξε ύστερα από ένα σοβαρό εγκεφαλικό επεισόδιο το οποίο υπέστη αφήνοντας πίσω του ένα μεγάλο κεφάλαιο της αμερικανικής ιστορίας, άλλοτε δημιουργώντας θετικά και άλλοτε αρνητικά σχόλια για την άσκηση της πολιτικής του στη διεθνή πολιτική σκακιέρα.